In veel gevallen kan bij een levering of dienst naar een buitenlandse afnemer het zg ' 0%-tarief ' worden toegepast. Onder vrij strenge voorwaarden, dat wel. Bij verkoop naar het buitenland en het ' 0%-tarief ' Verkoop van goederen naar het buitenland wordt op verschillende manieren fiscaal behandeld. Het verschil is gelegen in het land van bestemming. Belangrijk is het of dat land binnen de EU of buiten de EU ligt. Verkoop naar buitenland kan in veel gevallen met 0% belast worden. Dit klinkt raar; het is belastingjargon, maar het moet even. Met 0% belast betekent: in principe belast, maar de heffing wordt verlegd naar de afnemer in het buitenland. Het praktisch gevolg is dat het recht op terugvordering van omzetbelasting op kosten gehandhaafd blijft.
Het aantonen van verkoop naar het buitenland
Dat de verkoop met 0% belast mag zijn, moet aangetoond worden. Dat wil zeggen dat je moet aantonen dat de afnemer in het buitenland belastingplichtig is, en dat de goederen vervoerd zijn van Nederland naar dat buitenland. Bij transacties binnen de EU is het btw-identificatienummer van de koper nodig, wil je met het 0%-tarief kunnen verkopen. Bovendien moet vast staan dat de goederen ons land hebben verlaten en het andere EU-land zijn binnengekomen. Vervoersdocumenten zijn daarbij belangrijk bewijsmateriaal. Het btw-identificatienummer is via deze website te checken
Bij transacties buiten de EU heb je niets aan een identificatienummer. De vervoersdocumenten zijn dan maatgevend voor de export met 0 % omzetbelasting.
Zware bewijslast
De bewijslast is heel erg zwaar. Zonder vervoersdocumenten of vervoersverklaring wordt het recht op 0%-tarief door de belastingdienst hoe dan ook betwist. De reden daarvoor is de gevoeligheid van het internationaal handelsverkeer voor belastingfraude en witwaspraktijken. Daarom wordt er voor het aantonen van het recht op 0% omzetbelasting geen genoegen genomen met alleen facturen en ook niet met betalingsdocumenten. De levering moet vaststaan, en dat kan bijna alleen goed met vervoersdocumenten. Strikt genomen mag er op allerlei manieren aan de hand van de administratie worden aangetoond dat goederen dit land verlaten, en het andere land zijn binnengekomen. Dat hoeft dus niet per se met vervoersdocumenten. Maar in de praktijk blijkt echter dat toch dat het zonder vervoersdocumenten wel heel erg moeilijk is om aan de bewijslast te voldoen. En als je nu geen vervoersdocumenten hebt? De vervoersverklaring is de makkelijkste manier om aan bewijslast te voldoen als vrachtdocumenten e.d. ontbreken. Dit doet zich voor wanneer je zelf de werken naar de afnemer brengt, of wanneer die ze komt ophalen. Hier vind je een model vervoersverklaring in het Bestanden.
Omzetbelasting op dienstverlening
De hoofdregel is dat de omzetbelasting verschuldigd is waar de dienst verricht wordt. Wanneer je een dienst verricht voor een buitenlandse opdrachtgever binnen de EU, wordt de heffing van omzetbelasting "verlegd" naar die opdrachtgever. Het moet dan wel vaststaan dat die opdrachtgever omzetbelastingplichtig is. Dat is weer te checken aan de hand van het btw-identificatienummer, en hoe je daaraan kunt komen vindt je hierboven. Bovendien moet vaststaan dat je de dienst inderdaad in het buitenland vericht. Goede documentatie is daarvoor onontbeerlijk. In het geval dat je een dienst verricht waarvoor deze verlegging mag gelden, moet de buitenlandse opdrachtgever in diens land de omzetbelasting afdragen, en eventueel meteen weer terugvorderen wanneer hij of zij daar recht op heeft.
